Niepełnosprawność – wprowadzenie, cz. 2

Definicja osób niepełnosprawnych, zawarta w Karcie Praw Osób Niepełnosprawnych, uchwalonej przez Sejm Rzeczpospolitej Polskiej w roku 1997, dała podstawy do wyszczególnienia trzech stopni niepełnosprawności, uwzględniających stan zdrowia oraz zdolność do podejmowania aktywności zawodowej. Wyodrębnione stopnie niepełnosprawności to: lekki, znaczny i umiarkowany.

Na podstawie znowelizowanej w grudniu 2002 roku Ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych z 27 sierpnia 1997 r., wprowadzono inne definicje stopnia niepełnosprawności, a mianowicie: znaczny stopień niepełnosprawności, odnosi się do osób o naruszonej sprawności organizmu, całkowicie niezdolnych do podjęcia pracy lub zdolnych do jej podjęcia jedynie w warunkach pracy chronionej, a także wykazujących brak zdolności do samodzielnej egzystencji i wymagających w związku z tym długotrwałej opieki i pomocy osób trzecich; umiarkowany stopień niepełnosprawności, dotyczy osób z naruszoną sprawnością organizmu, wykazujących niezdolność do pracy lub zdolność do podjęcia pracy jedynie w warunkach pracy chronionej, jak również wymagających częściowej lub okresowej pomocy osób trzecich w celu wypełniania ról społecznych; lekki stopień niepełnosprawności, dotyczy osób wykazujących naruszoną sprawność organizmu, powodującą obniżenie zdolności do wykonywania pracy w porównaniu do osób o podobnych kwalifikacjach i całkowitej sprawności psychofizycznej, lub też osób posiadających trudności w pełnieniu ról społecznych, które jednak mogą być pokonywane przy pomocy sprzętu ortopedycznego oraz różnego rodzaju środków technicznych.